Dziennik górski Sebastiana i Ines – Galeria

   

W 2014 roku Gábor wzniósł swą konstrukcję w żylińskiej galerii (LINK). Po wejściu do "piramidy" widzowie mogli oglądać wyświetlane na jej zamienionej w ekran podstawie godzinne nagranie (pogrążający się w mroku pejzaż), niejako współdzieląc punkt i zakres widzenia operatora kamery – wyglądało to tak: LINK. Co ciekawe, sylwetka i cień samego widza stawały się integralną częścią instalacji, bo wzbogacały obraz o dodatkowy plan. Pełniły rolę Rückenfigur, charakterystycznej dla malarstwa epoki romantyzmu (znanej choćby z twórczości Caspara Davida Friedricha – LINK). Jednak Gábora ten rezultat ciągle nie satysfakcjonował: artysta uznał, że film wideo niepotrzebnie zapośrednicza komunikację z odbiorcami, którzy zresztą wchodzili do piramidy i wychodzili z niej w różnych momentach projekcji. Toteż Gábor wykonał kolejny, radykalny krok, mianowicie zdemontował piramidę, a w listopadzie 2015 roku ustawił nad Súľovem, celując jej "przeziorem" w prawdziwy i nie byle jaki, bo górski krajobraz