Dziennik górski Sebastiana i Ines – Galeria

   

Na grzbiecie Lukšinca stoi tablica z cyklu Łysogórski bestiariusz, zatytułowana Strażnik jaskiniowego hałasu. Czytamy: "język nietoperzy składa się z krótkich, niesłyszalnych dla człowieka «okrzyków». Nocek duży może ich wydawać dziesięć na sekundę (a nawet dwa razy więcej). Jednak między sobą nietoperze wymieniają również dźwięki, które ludzie słyszą – jako bzyczenie." Dalej: "w zimie jaskiniową ciszę zakłócają jedynie kapiące co pewien czas krople wody, lecz przed zaśnięciem nietoperzy oraz na wiosnę musi panować tam prawdziwy dźwiękowy i ultradźwiękowy «zgiełk». Są ich bowiem setki." Na koniec refleksja: "Hałas pozostaje dla przeciętnego słuchacza czymś odległym. [...] Jeśli jednak ten słuchacz otworzy się na niego, wówczas odkryje, że hałas jest najbardziej bogatym, głębokim
i niesamowitym dźwiękiem" – stwierdził w jednym z wywiadów 長谷川洋, czyli Hiroshi Hasegawa, japoński artysta, przedstawiciel nurtu
noise music, "muzyki hałasu" (po japońsku: 騒音音楽, Souon-Ongaku)